Cerrar
Kunstenaar Luc Peire (1916-1993) creëerde schilderijen, grafiek en architecturale integraties. Hij evolueert vanuit het expressionisme naar een stilering van de menselijke figuur om vervolgens in het midden van de jaren ‘50 zijn eigen stijl te ontwikkelen: het abstract verticalisme. Centraal in Peires abstract werk is de verticaliteit, de ruimte en de ritmiek. De verticale beweging staat voor hem symbool voor de mens als spiritueel wezen. Dit vertaalt zich in een compositie van verticale lijnen, balken en kleurvlakken die ruimte suggereren. Kenmerkend is ook het intens coloriet zoals rood, blauw, geel en oranje, dat gecontrasteerd wordt met zwart en wit. Naast schilder was Luc Peire ook graveur. Hij bezat een uitstekende kennis van de traditionele druktechnieken en realiseert etsen en aquatinten. Peire prepareert en graveert zelf zink- en koperplaten die hij op zijn eigen drukpers afdrukt of laat afdrukken in gespecialiseerde drukkerijen in Parijs. Het Prentenkabinet van Musea Brugge bezit het volledig grafisch oeuvre van Luc Peire, dat in 1992 geschonken werd door de kunstenaar zelf. Het gaat om 86 ingelijste werken. In 2017 schonk de Stichting Jenny & Luc Peire het laatste grafisch werk dat Luc Peire realiseerde in 1993 voor zijn overlijden in datzelfde jaar. Deze werken dateren van 1943-1993 en bieden een mooi overzicht van Luc Peires stijlevolutie. Sommige gravures worden gerealiseerd naar een van zijn schilderijen, zoals bijvoorbeeld ‘Ramses’ of ‘Yagul’. Het grafisch oeuvre van Luc Peire is onder te verdelen in drie periodes: - Figuratieve periode van 1935-1944. - Overgang naar abstractie rond 1955 met de etsen ‘Composition’ en ‘Composition-Espace’. - Ontwikkeling van zijn verticale abstracte stijl en uitbouw van zijn grafisch oeuvre vanaf 1964 tot 1993. Tijdens zijn studies aan het Hoger Instituut voor Schone Kunsten in Antwerpen realiseert Peire zijn eerste gravures. Onder invloed van het Vlaams expressionisme en het werk van Constant Permeke neemt hij het landschap en het interieur als onderwerp. Peire speelt in deze gravures met contrasten tussen licht en donker. Hij maakt gebruik van een spontane, haast schetsmatige lijnvoering, wat kenmerkend is voor deze techniek. In 1935 beeldt Peire met 'Les saules' knoestige wilgen af. De lucht heeft subtiele tonale gradaties, terwijl de kruinen van de bomen weergegeven zijn met grillige lijnen.
